Το «λειτούργημα» του Χρυσαυγίτη, όπως αυτό εκφράζεται μέσα από την
διάσταση του Εθνικιστή Μαχητή, εκφράζει μια Στάση και έναν ανάλογο Τρόπο
Ζωής. Υπάρχει κάποιο αδιόρατο στοιχείο, το οποίο κρύβεται πίσω από την
μορφή του κάθε Χρυσαυγίτη και του δίνει ένα νόημα πολεμικής ύπαρξης που
τον μετατρέπει σε πρότυπο Ανδρείας, Αυτοθυσίας και Καθήκοντος. Η
Ουσία του Χρυσαυγίτη εκδηλώνεται μέσα από συγκεκριμένα ομοιόμορφα
εσωτερικά χαρακτηριστικά, τα οποία ενώνουν διαφορετικά Πρόσωπα κάτω από
ένα κοινό κοσμοθεωρητικό και βιοθεωρητικό πνεύμα. Ένα πνεύμα, το οποίο εμπνέει και ωθεί στην συνεχή Δράση.
Επιχειρώντας να προσεγγίσουμε όσο το δυνατόν πιο ουσιαστικά, και όχι
επιφανειακά, αυτά τα κοινά εσωτερικά χαρακτηριστικά, που διαφοροποιούν
τον Χρυσαυγίτη και τα οποία ο ίδιος, σε καθημερινή βάση, επιδιώκει να
αναπτύξει και να εξελίξει μέσα του, φιλοδοξούμε να προσεγγίσουμε, εκ του
σύνεγγυς, την εσωτερική ανατομία του Χρυσαυγίτη Πολεμιστή, του οποίου η
Αληθινή Ουσία παραμένει σταθερή και αμετάλλακτη, ως πρότυπο
συμπεριφοράς του Εθνικιστή.
ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ: Η αντίληψη του εσωτερικού
πολέμου είναι, καταρχάς, η πιο θεμελιώδης βασική Ιδέα που κατευθύνει την
Σκέψη και την Δράση του Χρυσαυγίτη. Διότι εκείνος γνωρίζει ότι ο πιο
υπολογίσιμος εχθρός είναι ο κακός εαυτός του, καθώς το πραγματικό πεδίο
μάχης βρίσκεται μέσα του. Επομένως, ο Πόλεμος μετατρέπεται σε μια
διαδικασία συνεχόμενης αυτοβελτίωσης, μια πνευματική μάχη μεταξύ των
φωτεινών και σκοτεινών στοιχείων του είναι του, έτσι ώστε τελικά το φως
της Ψυχής να θριαμβεύσει, καθοδηγώντας τον στις πράξεις του.
Εκμηδενίζοντας την παρακμιακή πλευρά του χαρακτήρα του νοηματοδοτεί και
σημασιοδοτεί την Ζωή του μ’ ένα υπέρτερο Ιδανικό.
ΑΘΑΝΑΤΗ ΨΥΧΗ: Η αντίληψη της Αθανασίας της Ψυχής
πρεσβεύει ότι πέρα από το φθαρτό, στο πέρασμα του χρόνου, σώμα ο
Χρυσαυγίτης κατέχει κάτι πιο Αληθινό και Αιώνιο -που ενυπάρχει μέσα του-
και το οποίο κανένας και τίποτα δεν μπορεί να βλάψει. Αυτό είναι η Ψυχή
του. Η ταύτιση, λοιπόν, του Χρυσαυγίτη με το υψηλότερο, εννοιολογικά,
μέρος του εαυτού του, την Ψυχή ή το Πνεύμα, καθώς και η προτεραιότητα
που δίνει στην συγκεκριμένη πτυχή, παρέχει αυτή την αίσθηση της
Αθανασίας και της Αιωνιότητας, που αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες
αστείρευτες πηγές Δύναμης ενός Χρυσαυγίτη.
ΘΑΡΡΟΣ: Το Θάρρος αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα
εσωτερικά όπλα του Χρυσαυγίτη. Αυτή η ικανότητα είναι που του επιτρέπει
να δρα πέρα από τον φόβο του Θανάτου, φτάνοντας ακόμη και στην κατάσταση
της αυτοθυσίας. Αυτή πηγάζει από την Αφοσίωση του Χρυσαυγίτη απέναντι
στην Αιώνια Ιδέα που υπερασπίζεται. Διότι εκείνος κατέχει την Ανδρεία,
την Αυταπάρνηση, την Θέληση να τοποθετεί την Αφοσίωση και την Πίστη στην
Ιδέα του πάνω από τον ίδιο του τον εαυτό.
ΚΑΘΗΚΟΝ: Το Καθήκον είναι η δύναμη που ξυπνά μαζί
μας το πρωί και αναπαύεται μαζί μας τη νύχτα. Είναι η σκιά που
προσκολλάται σε Εμάς και μας ακολουθεί, όπου και αν βρισκόμαστε και μας
αφήνει τότε μόνον, όταν αφήνουμε το φως της Ζωής. Δεν δύναται να
υπάρχει Χρυσαυγίτης, ο οποίος να μην αντιλαμβάνεται ότι υφίσταται κάτι
πολύ Σημαντικό που τον ξεπερνάει και να μην δίνεται ολοκληρωτικά σ’
αυτό, δίχως δισταγμούς, δικαιολογίες και μεμψιμοιρίες. Αυτή η
αίσθηση του Καθήκοντος είναι τόσο έντονη στον Χρυσαυγίτη που τον βάζει
στην διαδικασία να ξεπεράσει τις στενές και στείρες επιθυμίες, ορέξεις
και απολαύσεις της αστικής, υλιστικής και βολεμένης ζωής. Τον ωθεί,
επίσης, να υπερβεί όλα εκείνα τα εσωτερικά εμπόδια (ανασφάλειες,
αμφιβολίες, φόβους κλπ.) προκειμένου να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις που
ορίζει η Ιερή Αποστολή του.
ΕΠΙΜΟΝΗ: Η Επιμονή και η Υπομονή παρέχουν στον
Χρυσαυγίτη την απαραίτητη εκείνη Δύναμη που του επιτρέπει να μην
υποχωρεί μπροστά στις όποιες δυσκολίες, εμπόδια, προβλήματα και να
διατηρεί μια συνέχεια στις προσπάθειές του. Προσπάθειες που δεν
εξαντλούνται μέχρι να επιτευχθούν οι στόχοι που το Κίνημα έχει
καθορίσει. Ο Χρυσαυγίτης επιτρέπεται να πέσει, αλλά επιβάλλεται
να σηκωθεί και να επανέλθει δριμύτερος. Γιατί ο Χρυσαυγίτης, δρώντας ως
Συνειδητός Εθνικιστής, αποτελεί ταυτόχρονα και Πολιτικό Υποκείμενο.
Επομένως, παράγει Πολιτική με τις Ιδέες του, την Δράση του, την Στάση
του, την Συμπεριφορά του, τις Πράξεις του, ακόμα και τις παραλείψεις
του. Οφείλει, λοιπόν, να πιστεύει ακράδαντα στην Αποστολή του και ο
Ενθουσιασμός του να μην είναι παροδικός αλλά να έχει διαχρονικότητα και
διάρκεια. Γιατί εκείνοι που έχουν την Μακρύτερη Μνήμη, θα είναι οι
Άνθρωποι του Μέλλοντος. Εκείνοι, που το σθένος τους νικά την φθορά της
καθημερινότητας, έχουν ως Μεγάλο Προστάτη και Συνοδοιπόρο τον Χρόνο, με
την Θεϊκή του Δύναμη.
ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ: Η Αξιοπιστία αποτελεί εκείνη την
ξεχωριστή ιδιότητα, η οποία κάνει τον Χρυσαυγίτη να παραμένει Πιστός,
Σταθερός, Φανατικός, Αμετάβλητος, Προσηλωμένος στην Αποστολή που του
ανετέθη από το Κίνημα, την Φύση και την Θεία Πρόνοια. Αυτή η
συγκεκριμένη Αρετή μετατρέπει τον Χρυσαυγίτη από έναν απλό άνθρωπο σ’
έναν ξεχωριστό Αγωνιστή, ο οποίος θα εξαντλήσει κάθε περιθώριο
προσπάθειας, προκειμένου να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις ευθύνες του,
όσο πιο ολοκληρωμένα και άψογα γίνεται.
ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ: Η Αξιοπρέπεια αποτελεί την αόρατη, μα
τόσο αποτελεσματική, εσωτερική ασπίδα του Χρυσαυγίτη, που τον
προστατεύει από τον χειρότερο εχθρό του, δηλαδή την ατιμία και την
δολιοφθορά απέναντι στην ίδια του την υπόσταση. Με την συναίσθηση της
Αξιοπρέπειας σε καμιά περίπτωση δεν πέφτει θύμα των ποταπών ορέξεων και
δεν γίνεται έρμαιο των χαμερπών παθών, που αντικατοπτρίζουν την πιο
μίζερη εκδοχή των κατώτερων ενστίκτων του. Η απώλειά της θα τον οδηγούσε
αυτομάτως να χάσει το Ηθικό, Πνευματικό και Ιδεολογικό του Ύψος και το
Μέγιστο Δικαίωμα να θεωρείται Χρυσαυγίτης.
ΤΙΜΗ: Η Τιμή αποτελεί την ακλόνητη πεποίθηση του
Χρυσαυγίτη ότι ο Ηθικός Κώδικας των Αξιών και των Αρχών, που διέπουν τις
θεμελιώδεις εκδηλώσεις της Ζωής του, είναι εκ των προτέρων
επιβεβλημένος από την Ιστορική και Πολιτιστική του Παράδοση και πλήρως
εναρμονισμένος με τα πεπρωμένα της Πατρίδας και του Λαού. Ακόμη
περισσότερο δε, η Συνείδηση ότι αυτός ο συγκεκριμένος Κώδικας είναι
απολύτως απαράβατος δια παντός. Ακριβώς αυτό το αίσθημα Τιμής
είναι που υπαγορεύει στον Χρυσαυγίτη μια κοινωνική συμπεριφορά
κυριαρχούμενη από Αξιοζήλευτες και Αληθινές Αρετές όπως η Φιλοπατρία, η
Υπερηφάνεια, η Ευθιξία, η Υπευθυνότητα, η Εντιμότητα, η Αλληλεγγύη, η
Ευγενής Καλλιέργεια του Ήθους και η Υψηλή Συνείδηση του Χρέους απέναντι
στην Πολιτεία των Αρίστων. Η Τιμή αποτελεί τον Κώδικα της
Ιστορικής διάστασης της Ηθικής που, ως απαράβατος κανόνας της Συνείδησης
που διέπει την πρακτική εφαρμογή της καθημερινής Ζωής του Χρυσαυγίτη,
νοηματοδοτεί όλη την ανθρώπινη ύπαρξη.
Γι’ αυτό, λοιπόν, στην ηθική
κλίμακα των Αξιών δύο είναι τα αντίπαλα πρότυπα, τα οποία
αντιπαρατίθενται, διαμέσου των εκπροσώπων τους: Ο Χρυσαυγίτης και ο
αστός. Η διαφορά του τρόπου ζωής, σκέψης και δράσης, είναι πραγματικά
χαώδης, αλλά αν μπορούσε να συνοψιστεί με μια σχετικά απλή προσέγγιση,
αυτή θα είχε ως εξής: ο αστός, μονίμως φοβισμένος και αρνητικά
φορτισμένος, αναρωτιέται: «είναι δυνατόν εγώ να σώσω τον κόσμο;»
Απαντώντας «όχι» ξεφυσά ανακουφισμένος και επιστρέφει με εφησυχασμένη
συνείδηση στην ιδιοτελή διαχείριση της ατομικής του υλικής ευημερίας.
Αντιθέτως, ο Χρυσαυγίτης αφουγκράζεται τον απόηχο του Ιστορικού
παρελθόντος και την εσωτερική παρότρυνση που έρχεται από τα βάθη της
καρδιάς του και χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό αποφαίνεται: «Εγώ, μόνο
Εγώ, θα σώσω τον Κόσμο». Και τολμά, προχωρά, προετοιμάζεται, πολεμά,
Νικά! Αν ο αστός είναι ο μίζερος, γλοιώδης, εφήμερος άνθρωπος, που έχει
ως ιστορία την ζωή των άλλων, ο Χρυσαυγίτης αποτελεί τον Δυναμικό,
Ξεκάθαρο, Αιώνιο Έφηβο που κάνει την δική του Ζωή Ιστορία των άλλων.
Ο
Λαϊκός Εθνικισμός είναι η ιδεολογία που ενστερνίζεται και υπερασπίζεται ο
Χρυσαυγίτης, θα ήταν όμως άδικο και αποπροσανατολιστικό να θεωρηθεί ότι
ο Νέος Τρόπος Ζωής, που προσπαθεί να διάγει ο Χρυσαυγίτης, περιορίζεται
σε μια «στενή» αντίληψη περί του Εθνικού συμφέροντος και μόνον. Θα
μπορούσε, λοιπόν, χρησιμοποιώντας μια πιο ευρεία διάσταση της
ονοματοδοσίας, να ειπωθεί ότι ο ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΙΣΜΟΣ είναι ο Εθνικισμός του
21ου αιώνος, εμπλουτισμένος από την εμπειρική γνώση του Ιστορικού
παρελθόντος, τα βιώματα της σύγχρονης καθημερινότητας και την προοπτική
ενός Ευοίωνου Μέλλοντος, όπου θα λάμψει μια Πνευματική ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ για
την Ελλάδα και την Ανθρωπότητα.
Η αισχρή εμπορευματοποίηση της έννοιας του Εθνικισμού από διάφορους
ανήθικους σαλταδόρους, κατά καιρούς, ο ανίερος συσχετισμός με τις
ασαφείς έννοιες «του νόμου και της τάξης» υπό το αστικό πρίσμα, ο
επιχειρούμενος ευνουχισμός της Εσωτερικής-Μεταφυσικής του διάστασης
προκειμένου να χωρέσει στα καλούπια ενός ελεγχόμενου από το σύστημα
μορφώματος, έχει οδηγήσει αρκετούς αδαείς και ανεκπαίδευτους να
διατυπώνουν μια επιδερμική άποψη για τον Εθνικισμό, έχοντας μια εντελώς
επιφανειακή ενασχόληση μαζί του. Θεωρούμε, λοιπόν, ότι δεν μπορεί
κάποιος να είναι Αληθινός Εθνικιστής, αν η Ιδεολογική του διάπλαση δεν
καλλιεργείται μέσα από το πρίσμα της ξεχωριστής ιδιότητας του
Χρυσαυγίτη. Και αν στο πέρασμα των ετών πρόσωπα ήλθαν και παρήλθαν από
την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, εν τούτοις η Ουσία παραμένει μια και αναλλοίωτη όλα αυτά
τα χρόνια.
Όποιος έχει Καρδιά από Ατσάλι και γνωρίζει το Μυστικό του,
όποιος μπορεί να διακρίνει την Αλήθεια, κοιτάζοντας πίσω από τα παροδικά
γεγονότα και τις ανάλογες φαινομενικές καταστάσεις, θα μπορέσει να
έρθει σε ψυχική επαφή με τα στοιχεία εκείνα του τι εστί ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Να
καταλάβει τι είναι αυτό, το οποίο σε εποχές ιδεολογικής συσκότισης,
πολιτικού αναλφαβητισμού και ηθικής ανανδρίας επιμένει να λάμπει ως ένας
Πυρσός Γνώσης μέσα στο βαθύ σκοτάδι της παρακμής, προμηνύοντας όμως την
έλευση του Φωτοδότη Ήλιου.
Σ’ έναν θλιβερό μεταπολιτευτικό
κόσμο, ο οποίος γκρεμίζεται μέσα από τα ίδια του τα ολέθρια σφάλματα και
τις αντιφάσεις της διεφθαρμένης του συνείδησης, είναι σίγουρο ότι
υπάρχουν εκεί έξω αρκετοί ακόμη Έλληνες, Άνδρες και Γυναίκες, που μέσα
σ’ αυτό το παρακμιακό χάος που επικρατεί ψάχνουν εκείνο το φωτεινό
μονοπάτι, το οποίο θα τους οδηγήσει σε Ανώτερα Επίπεδα Συνείδησης,
δίνοντάς τους ένα διαφορετικό υψηλό νόημα στην, μέχρι τώρα χαμηλών
πτήσεων, ζωή τους. Ένα ευρύ νόημα, έναν ΝΕΟ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ που θα
μετατρέψει την μέχρι τώρα πεζή, ανιαρή και άνευ ουσιαστικού περιεχομένου
ζωή τους σ’ έναν Αγώνα, αρχικά Αυτογνωσίας και Αυτοβελτίωσης,
προκειμένου αργότερα να αλλάξουν τον Κόσμο.
Καθώς, λοιπόν, η έννοια του Έλληνα σήμερα, με την συνειδησιακή της
ερμηνεία, ταυτίζεται πλήρως μ’ αυτήν του Χρυσαυγίτη, θεωρούμε ότι όλοι
όσοι έχουν μέσα τους ένα πνεύμα υγιούς Ελληνικότητας και κρίνουν ότι όλα
όσα ειπώθηκαν προηγουμένως έχουν ένα βαθύ αντίκτυπο στην καρδιά τους,
ας έχουν την σιγουριά ότι μέσα από το μετερίζι της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ θα
ανακαλύψουν το μονοπάτι του Αιώνιου Έλληνα Πολεμιστή, ο οποίος βρίσκει
πάντα τρόπους να «ενσαρκώνεται» σε κάθε εποχή. Αρκεί κάποιος να έχει
αφυπνισμένες τις αισθήσεις του, για να μπορεί να αντιληφθεί τις μορφές
με τις οποίες αυτός έχει «ντυθεί», σε διάφορες ιστορικές περιόδους, όπως
και εκείνη την διεισδυτική ματιά που θα του επιτρέψει να διακρίνει την
κρυμμένη, αλλά αμετάλλακτη, Ουσία του.
Το να είσαι Πολεμιστής
σήμερα, το να είσαι Εθνικιστής και Επαναστάτης, το να είσαι
Συνειδητοποιημένος Έλληνας, και κυρίως να τα μετουσιώνεις όλα αυτά σ’
έναν συγκεκριμένο τρόπο συμπεριφοράς, σημαίνει να «ρουφάς» δημιουργικά
την Ζωή, εντασσόμενος Οργανικά και Ουσιαστικά (Ψυχικά και Πνευματικά)
στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Μέσα από τις Τάξεις της, μπορεί να ακονίσει το
κοφτερό του Ατσάλι, να ξεδιπλώσει το Μυστικό του και να τσακίσει τις
αλυσίδες της σκλαβιάς και της παρακμής, τραγουδώντας τον Ύμνο του
Κινήματος ως ένα είδος Πολεμικού Παιάνα, ο οποίος ηχεί και σφυρηλατεί με
νόημα την ύπαρξη των Ελλήνων στον συνεχή Αγώνα για Πατρίδα, Τιμή,
Ελευθερία, Δικαιοσύνη, για τον ΝΕΟ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Από το 6ο τεύχος του περιοδικού "Μαίανδρος" που κυκλοφορεί
